people say that i am strong..na para bang di ako apektado sa mga nangyayari sa buhay ko...na di raw ako nasasaktan....
honestly...ang mga taong nagsasabi ng ganun di pa talaga nila ako kilala..kung sa nasasaktan man lang ang pag.uusapan..sobra sobra na ang sakit na nafifeel ko.. i cant deny the fact na umiiyak ako.lalo pa nung bago lang kami nagbreak ni arnel.ang sakit sa dibdid..kaw ba naman magkaroon ng boyfriend almost one year and four month???diba nakakapanibago lalo na ang babaw ng reason ng break up..well oo naman i want him back kasi mahal ko pa xa pero dumating na ako sa punto wala na akong makita na reason para ipaglaban xa kasi from the start pinaglaban ko na siya sa mga magulang ko..well now its over..i have learned that in every battle in life you must learn where and when to surrender...like those brave soldiers ryt???who accept defeats and triumph in life???ang tagal ko rin bago yan natutunan kung pano maging ganyan pero ngayon nagising na ako...
people also says na magkakabalikan pa rin kami ni arnel... tapos tinatanong pa nila ako what if raw bumalik ulit sa akin si arnel? ano ba raw ang gagawin ko???di ako makasagot kasi sa ngayon ang alam ko siya pa rin ang nasa puso ko..korni noh??taz ang labas pa ang tanga tanga ko..pero totoo yan...and i dont want na magsalita ng tapos kasi kapag ako ang nagbigay ng salita tinutupad ko talaga....
ok..back to my friends..to my friends who are supporting me makes me smile and laugh everytime i feel down..to my friends who gives me encouragements in life..thank you very much...you are making me feel stronger and braver than before...
thanks a lot.....
to arnel?????when ayoko sa mga taong mapresyo....grrrhh...kala mo kung sino ang lakas pa ng loob na deadmahin ako sa simbahan...grrrrrhhhh...i hate him.!!!!!
No comments:
Post a Comment